AFGRI Pig feeds at SAPPO

/in

AFGRI Pig Feeds made a welcome impression with their stand at the SAPPO Symposium, hosted by the South African Pork Producers Organisation on the 5th and 6th of September. All the major role players in the pork industry were gathered at this prestigious event that marked the confidence of an industry on the rise. The total tonnage of pork produced this year was at a 1000 ton higher than in 2016. This is in spite of the biggest drought recorded in 45 years and thereby underpinning the trend that the per capita consumption per person per year is increasing. Unlike the poultry industry that is in a declining phase, the pig industry is expanding year on year and this trend is likely to continue for the next 3 to 5 years.The optimistic atmosphere was underscored by a well-planned agenda on current and relevant topics, commencing on day one with the theme: “Plan Around the Obstacles”, with prominent figures in the industry attending this exciting day’s programme. The theme for day two was “Let’s Talk Pork”, presented by various international and local speakers. One of the favourite speakers was Prof Roland Schulze, Senior Research Associate at the University of KZN, with his topic: “Challenges within the South African pork industry as we lead into a future climate”.

1. Dr Crots in action, passionately discussing technical details with a visitor. 
2. Left to right: AFGRI Pig Feed Team: Willem Miller, Dr. Franscois Crots, Liezel van Bergen, Jan Steenkamp, Jacques Cloete and Mario Marais.
3. The AFGRI Pig Feed exhibition stand at SAPPO.
4. Nothing like a cappuccino to start off business talks.

AFGRI Pig’s dynamic team of technical advisors, led by Dr. Franscois Crots, attended to the delegates’ questions and enquiries in their fresh professional look – dressed in brand new AFGRI lounge shirts, the team received numerous compliments on their polished image and professional stand.

Farmers and delegates were welcomed at AFGRI’s stand with freshly brewed cappuccinos and a relaxed atmosphere perfect for business discussions. The AFGRI Pig Technical Team engaged in many in-depth discussions about pork productions and feed formulations.

The symposium closed on a heartening note – SAPPO’s newly appointed CEO, Johann Kotzé, proclaimed that since food security is a burning issue not only in South Africa but worldwide, one of SAPPO’s first steps toward procuring food security would be to promote pork production in South Africa by 45% over the next five years. Although not an easy task, given a variety of economic constraints, it is achievable with a dedicated strategic plan in place.

Perspektief op Hipokalsemie en Melkkoors

/in

– Bekamp Melkkoors vir Winsgewende Melkboerdery –

Inleiding

Die voeding en bestuur van suiwelkoeie tydens die oorgangsfase (21 dae voor tot 21 dae na kalf) het in die afgelope jare baie aandag geniet. Dit is met reg so omdat probleme tydens hierdie fase die wins van ‘n koei vir die spesifieke laktasie totaal kan erodeer. Die belangrikste abnormaliteite soos distokia, metritis, vassit van nageboorte, melkkoors, ketose, verplaasde abomasum en lamheid is interverwant en min melkkoeie kalf sonder gesondheidsprobleme. Die feit dat hierdie abnormaliteite interverwant is noop suiwelboere om te fokus op die totale bestuur en voeding van die oorgangsfase eerder as om op enkele probleme te konsentreer.

Melkkoeie se genetiese vordering is hoofsaaklik in melkproduksie gesetel en baie vinnig na kalwing word veelvoudig meer melk as die behoefte van die pasgebore kalf geproduseer. Daardeur ontstaan ‘n unieke fisiologiese toestand waar ‘n groot hoeveelheid kalsium (Ca) skielik uit die bloed opgeneem word en daarom ondervind meeste melkkoeie ‘n sekere graad van hipokalsemie en wat omgeskakel kan word in wat ons ken as kliniese melkkoors. Vleisbeeskoeie kan die toestand egter beter hanteer omdat die Ca behoefte veel laer is as by melkkoeie, weens ‘n veel laer melkproduksie.

article

Hipokalsemie en Melkkoors

Melkkoors is nie ‘n voedingkundige Ca tekort nie. Dit is ‘n toestand wat rondom kalwing ontstaan en nie in latere laktasie volhou word wanneer Ca verlies in melk selfs nog groter is as wat die dieet voorsien nie, soos byvoorbeeld tydens pieklaktasie. Melkkkoors is dus ‘n nie-voedingkundige, nie-degeneratiewe produksie siekte en word gekenmerk deur hipokalsemie tydens geboorte weens die skielike verhoogde Ca behoefte en ‘n vertraging in die aanpassing van ‘n vereiste verhoogde Ca metabolisme. Melkkoors word dus veroorsaak deur ‘n te stadige spoed in metaboliese aanpassing en nie deur ‘n tekort wat geskep word deur die behoefte van die koei en wat in die dieet voorsien word nie.

Serum Ca word hormonaal beheer deur onder andere parathormoon (PTH) en 1,25-dihidroksivitamien D (kalsitriol). Hierdie hormone is betrokke by renale Ca re-absorbsie, intestinale Ca transepiteleale vervoer en Ca omset in die skelet. PTH speel ‘n belangrike rol in korttermyn Ca balans deur opname en uitskeiding deur die niere te beheer. Renale Ca uitskeiding is egter klein (1g/dag) en kan nog kleiner wees of baie groter afhangende die Ca status en die PTH sein. Dit is dus net van waarde tydens hiperkalsemie en nie tydens hipokalsemie soos wat met kalwing ondervind word nie. Die proses waar kalsitriol intestinale Ca absorbsie beheer kan wel groot hoeveelhede Ca verskaf tydens tekorte, maar die proses kan tot 48 dae neem om effektief te wees. Been is egter ‘n groot bron van Ca (10kg) en kan dus ontgin word om ernstige Ca tekort periodes, soos tydens kalwing, op te hef. Die maklik beskikbare Ca in die skelet is egter klein, maar kalsitriol is die sneller om groot hoeveelhede Ca uit die been te mobiliseer indien die PTH sein nie verdwyn nie, m.a.w. die tekort sein moet aan wees. In die eerste paar maande van laktasie word tot 1kg Ca uit die beenmatriks gemobiliseer om in die Ca behoefte te voldoen.

Serum Ca vlakke onder 8mg/dl en 7.6mg/dl kan onderskeidelik as sub-klinies en kliniese melkkoors beskou word, maar is nie noodwendig altyd gekorrelleer met kliniese simptome nie. Verse is beslis minder vatbaar vir hipokalsemie en soos koeie ouer word, met meer laktasies, neem die vatbaarheid met ongeveer 9% per laktasie toe. Hierdie is nie noodwendig ‘n degeneratiewe toestand nie. Die verband tussen pariteit (laktasies) en melkkoors insidensie kan eerder verklaar word deur verhoogde melkproduksie, verlaagde DMI in die oorgangsfase (gewoonlik by oorvet koeie) en ander metabolise steurnisse.

Voorkoming van melkkoors

In die verlede is vele dinge en middels probeer om melkkoors te beheer onder andere verhoogde vitamien D vlakke, veranderinge op Ca:P verhouding, ‘n lae Ca dieet, orale toediening met Ca preparate en nog meer. Vandag is die voorkoming eerder multi faktoriaal en geïntegreer in ‘n oorgangsfase voeding- en bestuurstrategie om melkkoors EN ander metaboliese probleme te bekamp. Strategieë om melkkoors te bekamp fokus gewoonlik om Ca metabolisme aan te pas deur Ca balans weke voor kalwing “aan te wakker”. Dit kan gedoen word deur of die Ca voeding te verlaag of deur ‘n lae dieet katioon anioon balans om hiperkalsinurie (Ca uitskeiding deur die niere) te bewerkstellig. Orale toediening van Ca kan hier ook komplimenterend wees, terwyl binne-aarse toediening van Ca preparate nadelig kan wees. Dit is ook belangrik dat ander makrominerale, asook die energie en proteïen pakket in die dieet aandag moet kry om melkkoors effektief teen te werk.

Lae Ca dieet

Indien Ca inname verlaag kan word tot minder as 20g per dag is dit ‘n opsie om melkkoors te verhoed. Die probleem is dat dit nie altyd moontlik is nie en sal afhang van watter roumateriale gebruik word in die opstoomdieet. Konsentrate is gewoonlik laag in Ca terwyl ruvoere hoë waardes het en dit is nie heeltemal versoenbaar met ‘n opstoomdieet waar beperkende energie en hoër ruvoervlakke gevoer word nie. Sekere ruvoere soos mieliekuilvoer en strooie is laag in Ca, maar strooi beperk weer DMI. Groen grasse en lusern moet liewer vermy word, omdat dit betreklik hoog in Ca inhoud is.

Ca antagoniste

Zeoliet kleie is ook al ingespan om Ca beskikbaarheid voor kalwing te beperk, maar veroorsaak ook ‘n laer DMI en bloedvlakke van magnesium (Mg) en fosfor (P). Rumenbeskermde fitiensuur is egter effektief om Ca beskikbaarheid te beperk. Ryssemels is hoog in fitiensuur maar word in die rumen afgebreek en moet dus deur spesiale prosessering beskerm word om effektief te wees.

article2

Negatiewe katioon anioon balans

Die mees algemene en effektiewe manier om melkkoors te verhoed is deur ‘n matige metaboliese asidose te skep deur die DKAB balans te modifiseer. Dit word gedoen deur minerale soos Cl- en S2- in verbindings te gebruik wat anioonsoute genoem word en so min moontlik Na+ en K+, genoem katione. Die balans word en milli-ekwivalente bereken deur die som van Na en K minus die som van Cl en S. ‘n Hoë DKAB is gewoonlik te wyte aan hoë K wat ook dan indirek verantwoordelik is vir melkkoors weens sy negatiewe impak op Mg opname. Anioonsoute is effektief wanneer ‘n DKAB van -50 tot -150 mEkw/kg DM bereik word, metaboliese asidose inskop, die uriene versuur en Ca uitskeiding in uriene verhoog. Dit verseker dat PTH en kalsitriol afgeskei word en Ca uit die been gemobiliseer word om sodoende melkkoors insidensie te verlaag. Uriene pH kan effektief as indikator van hipokasemie gebruik word en is hoogs gekorrelleerd met uriene Ca. Die proteien wat die tempo van aktiewe transport en dus opname van Ca in die niere bepaal is baie pH sensitief en aktiwiteit halveer teen lae fisiologiese pH, wat verhoogde utskeiding van Ca in die uriene tot gevolg het. Die mikpunt is uriene pH van 6-6.5 vir Holstein koeie en 5.8-6.2 vir Jersey koeie.

Anioonsoute kan egter ‘n negatiewe effek op DMI hê, maar gewoonlik net indien die konsentraat of meel wat die anioonsoute bevat,op sy eie gevoer word en nie wanner dit in ‘n volledige TGR gevoer word nie. ‘n Goeie alternatief is om soutsuur (HCl) in stede van anioonsoute te gebruik, wat geen negatiewe impak op DMI het nie, maar wat natuurlik ‘n uitdaging inhou t.o.v. veilige hantering en die erroderende effek op toerusting.

Magnesium (Mg), Kalium (K), Natrium (Na) en Ammoniak (NH3) as risiko faktore vir melkkoors

Mg absorpsie geskied hoofsaaklik in die rumen en word onderdruk deur ‘n hoë K konsentrasie in die dieet, veral teen lae Mg konsentrasies, ‘n lae Na konsentrasie asook ‘n skielike toename van NH3 in die rumen. Laasgenoemde se effek neem egter oor ‘n 2-3 dae periode af soos die rumenwand aanpas by hoër NH3 vlakke. Hipomagnesemia (lae bloedvlakke van Mg) wat hierop volg, onderdruk weer PTH afskeiding en die effek van PTH op die mobilisasie van Ca uit die been wat noodsaaklik is om melkkoors tydens kalwing teen te werk. Dit is dus belangrik, met in ag neming van dieet K inhoud en die biobeskikbaarheid van Mg, om dieet Mg vlakke te verhoog tot 0.4% van DM en selfs hoër om melkkoors risiko te beperk. Hierdie konsentrasie bereken deur die onderhoudsbehoefte, kolostrumbehoefte, biobeskikbaarheid en die daling in DMI rondom kalwing, in ag te neem.

Ander belangrike aspekte met betrekking tot die oorgangsfase

• Tekens van ‘n onvoldoende oorgangsprogram sluit in koeie wat trae en sikliese voerinname veral na kalwing toon, buitensporige metaboliese- en infeksieprobleme en erge verlies aan liggaamsmassa.

• Rondom kalwing verlaag rumenkapasiteit en dus inname, maar terselfdertyd styg die koeie se energiebehoeftes dramaties. Om te kompenseer verbruik die koeie liggaamsvet (NEFA) wat dikwels nie volledig na energie omgeskakel word nie. Een van die afbraakprodukte van die proses in die lewer, is asetaat. Indien propionaat beskikbaar is word die asetaat omgesit in energie. Indien propionaat nie beskikbaar is nie word ketone gevorm wat dikwels op die koei se asem geruik kan word. Vandaar die naam ketose en is basies ‘n gevolg van ‘n energietekort. Dit kom baie dikwels voor by vet koeie met ‘n kondisie van 4+.

• Skielike melkproduksie na kalwing veroorsaak ‘n geweldige behoefte vir kalsium (Ca) wat nie dadelik bevredig kan word nie. Bloed Ca vlakke daal dan sodanig dat melkkoors onstaan. Die verhoogde behoefte moet aanvanklik bevredig word deur Ca uit been te mobiliseer totdat die spysverteringskanaal se vermoë om Ca te absorbeer verhoog het.

• Subkliniese melkkoors kan ook aanleiding gee tot verplaasde abomasum en ketose omdat dit die gladdespierfunksie inhibeer wat krities is vir normale fuksionering van die spysverteringskanaal.

• Tydens die oorgangsfase word die immuunstelsel se funksionering onderdruk met die gevolglike verswakte vermoë om op infeksies te reageer. Dit verhoog dus die kanse vir infeksies soos mastitis en metritis.

Wenke en duimreëls vir die oorgangsfase

• Koeie moet in die regte kondisie kalf (kondiesiepunt 3.5).

• Stimuleer koeie se aptyt voor en na kalwing om te verseker dat DMI so hoog moontlik is en negatiewe energie balans (NEB) dus beperk word. Deur gebruik te maak van ‘n 21 dae voor kalf opstoomdieet en ‘n vars-in-melk dieet kan baie help om DMI maksimaal te hou, so min moontlik vet te mobiliseer (NEFA) en dus minder na-kalwing probleme te ondervind. Sulke diëte moet wetenskaplik saamgestel wees om aan al die besondere behoeftes van oorgangskoeie te voldoen en spesifieke aandag aan energie, aminosure, Ca, Mg, Na, K, spoorminerale en vitamiene is belangrik.

• Die rumen moet optimaal aangepas word vir die oorgang na hoë kragvoer diëte, met veral energiesamestelling in ag genome, sonder om asidose te veroorsaak of koeie vet te maak en insulien weerstandigheid te veroorsaak.
• Ruproteïen moet binne perke wees, met aandag aan die korrekte aminosure om lae, maar goeie kwaliteit kolostrumproduksie te verseker en om aanvanklike melkproduksie nie te veel te stimuleer nie.

• Handhaaf hoë bloedkalsiumvlakke rondom kalwing deur te verseker dat koeie Ca vinnig uit die been kan mobiliseer. Dit kan bewerkstellig word deur:

o Ca in die dieet sodanig te verlaag (< 20g/koei/dag) dat ‘n negatiewe Ca-balans ontstaan en sodoende mobilisasie van Ca uit die been stimuleer. Dit is egter baie moeilik om so ‘n dieet te formuleer.

o ‘n Metaboliese asidose te veroorsaak d.m.v ‘n negatiewe dieet-katioon-anioonbalans (DKAB), sodat die pH van die bloed daal en mobilisasie van Ca uit die been gestimuleer word. Negatiewe dieet-katioon-anioonbalans kan geskep word deur die gebruik van anioonsoute (soute van chloriedes- en sulfate) om ‘n negatiewe DKAB te verkry.

• Lae magnesium (Mg) vlakke in die bloed gee ook aanleiding tot melkkoors en dit is belangrik om 0.35-0.45% Mg in die opstoomdieet te voorsien.

• Die korrekte medikamente en spesifieke voedingstowwe moet ingesluit word vir die ondersteuning van die immuunfunksie, spesifieke organe en die endokriene stelsel wat krities is vir gesonde koeie met optimale metaboliese en fisiologiese funksies. Spesiale aandag moet ook gegee word aan medikamente om rumengesondheid te bevorder met ‘n fokus op positiewe energiebalans.

• Verskaf deurgaans voldoende skoon, vars en koel drinkwater.

• Moenie oorskiet of gemufde voer vir die koeie gee wat moontlik DMI kan onderdruk nie. Hou voerbanke vol vars voer. Verskaf voldoende koel maklik bereikbare drinkwater. Hou vesellengte dop en sluit ‘n bietjie ekstra lang vesel in die dieet in om rumensteurnisse te voorkom.

• Dra sorg dat koeie gemaklik is en beperk faktore wat tot “stress” aanleiding gee. Groepering van koeie kan belangrik wees deur oor-agressiewe koeie eenkant te hou omdat sulke koeie die inname van ander kan beïnvloed.

• Dit is uiters belangrik om spoorminerale en vitamiene gebalanseerd te voorsien vanweë die essesiële rol in soveel lewensfunksies en veral die handhawing van die immuunstelsel gedurende hierdie fase. Dit word sterk aanbeveel dat melkkoeie 3 weke voor kalwing ‘n dosis van ‘n inspuitbare vitamien-spoorminerale preparaat ontvang.

Vir meer inligting, skryf aan [email protected].

 

AFGRI Fractionated Feeding Program

/in
The AFGRI Fractionated Feeding program for precision in-parlour feeding of individual cows is the most efficient precision feeding program currently available.
The program is a significant update on the Ideal Weight feeding model within Afifarm. This program is now available to AFGRI customers with Afifarm or Alpro at no extra cost, but with all the great benefits.
We address both nutrition and feeding requirements with great accuracy and a remarkably low management burden, resulting in improved efficiency of concentrate usage and thus resulting in greatly increased profitability.

Download the fractionated feeding program brochure here

Heartwater can be reduced with an animal feed supplement

/in

Heartwater remains a major cause of loss in cattle, sheep, goats and game animals.

heartwater1
Heartwater is a tick borne disease, caused by the organism, E. ruminantium, characterised by a high fever, nervous system symptoms and the accumulation of liquid around the heart in the chest cavity, lungs and brain, which usually leads to the death of animals. The organism is only about 2µm (two thousandths of a millimetre) in size and is transmitted by the African Bont Tick (“bont tick”) (Amblyomma hebraeum, illustrated below) to susceptible ruminants. When an uninfected tick feeds on a sick animal, some of the heartwater organisms make their way to the tick’s intestines where they further develop. The mature stages of the tick will then transmit the organism via saliva glands to a susceptible animal.

heartwater2

Heartwater has been, and still is, a major cause of loss in production and mortality in cattle, sheep, goats and game animals in South Africa. In areas where the disease is endemic, stock farming was practically impossible before the development of immunisation or therapy. The diagram below is an illustration of the areas across South Africa where heartwater is prevalent.

The active immunisation of calves against heartwater was first described in 1941 (Neitz and Alexander, 1941), when calves under three weeks of age inoculated intravenously with heartwater infected blood showed little or no reaction, but developed a solid immunity to the disease. In the 1950’s Weiss, Haig and Alexander showed that Chlortetracycline and Oxytetracycline are effective treatments against the disease. Heartwater infected blood is inoculated intravenously and when a response commences, a Tetracycline antibiotic is intravenously or intramuscularly administered. This is usually sufficient to render animals heartwater resistant as long as they are continually exposed to re-infection which serves to maintain the immune state. If calves are inoculated before four weeks of age, only about 20% will show signs of fever but all will develop a good immunity. This immunity in calves is of a short duration and calves should be reinvested by the bont tick within the next 3 months. Sheep and goat lambs must be inoculated within the first week of birth with an administration of Tetracycline on day 10 and 12 post inoculation to suppress the disease and immunity will develop. Experience shows that Angora’s do not develop sufficient immunity and farmers in the Eastern Cape should treat animals preventatively every two weeks with Tetracycline. These methods are labour intensive and the process should be closely managed and monitored to prevent losses.

AFGRI Animal Feeds has developed specific licks (protein, production and mineral) which suppress heartwater symptoms and increase immunity to prevent herd losses. A trial conducted in the Eastern Cape with Merino lambs indicated that the control group of a 100 animals needed to be injected intramuscularly with Oxytetracycline to prevent losses every 14 days after clinical signs were first observed. However, the 100 lambs receiving a specific production lick containing ingredients to prevent heartwater, showed no signs of heartwater symptoms developing. These lambs were kept on adjacent lucerne pastures with game animals (bushbuck and kudu) gaining free access across the pastures at night. This ensured that both pastures were infected with the bont tick which spreads the disease. Although no production data was kept, the farmer’s response was that the animal’s growth and wool production increased. In a second trial conducted with Angora goats consisting of ewes, replacement ewe lambs and castrated males, showed that during a two month period on the feed, only two animals showed clinical signs of heartwater and needed to be treated with an injection of Oxytetracycline. A constant and regular intake of the lick plays a major preventative role, however monitoring is required to ensure losses do not occur. The intake of the lick will be determined by the quality and quantity of the veld grazed. Daily monitoring of the lick is required to determine either under or over consumption. AFGRI Animal Feeds technical advisors have the necessary information and expertise to ensure correct recommendations are made.

By using these specialised licks, the loss in production and animals can be limited in an easy and effective manner without major labour cost. It further provides the opportunity to introduce animals into heartwater areas without losses. This technology, if applied correctly, could lead to major changes in farming practises and brings about limitations to the disease.

 

 

Aanvullende Voeding in die Produksiefase Deel 1

/in

Fosfaat- en Spoorminerale-aanvulling in die Produksiefase

Deur Dr. Heinri Spangenberg – Direkteur: Tegniese Verkope Afgri Veevoere

Die aanvulling van diere en spesifiek herkouers se voedingsbehoeftes op ‘n gegewe tyd van die jaar of tydens ‘n spesifieke produksiefase is ‘n uiters belangrike strategie in dierevoeding. Indien hierdie strategie optimaal en kundig toegepas word is die dividende betekenisvol. Dit is belangrik om die basiese reëls van lekaanvulling, in hierdie geval aanvulling vir produksie, na te kom. Oordeelkundige gebruik van lekke is ‘n baie kostedoeltreffende manier om om voedingstekorte op weidings aan te vul. Die keuse van ‘n lek hang af van weidingtipe, -kwaliteit, -kwantiteit, spesie, ras en fisiologiese stadium van diere. Die voedingswaarde van  veld is die vermoë daarvan om sinvolle diereproduksie te onderhou en is die resultaat van die chemiese samestelling, verteerbaarheid en vrywillige weidinginname van die dier per tydseenheid. Alhoewel kwaliteit belangrik is, is diereproduksie meer afhanklik van totale inname van verteerbare voedingstowwe. Daarom is dit voordelig en meer koste-effektief om diereproduksie met die beperkings van die natuur te sinchroniseer.

FOSFAATAANVULLING 

Fosfor (P) se rol in skeletale ontwikkeling en –samestelling is voor die hand liggend, maar P is ook betrokke by ‘n magdom fisiologiese prosesse in die liggaam, o.a. energiemetabolisme. ‘n Tekort aan P, veral tydens die aktiewe reproduksiefase lei tot aptytverlies, gewigverlies, melkverlies, lae speenmassa en uiteindelik word reproduksie ingeboet. So ‘n dier sou in die opvolgende jaar nie kalf nie, maar omdat sy droog is haar liggaamsreserwes aan P opbou in die beenmatriks, wat haar dan in staat stel om weer beset te raak. Dit is dus ‘n wipplank effek wat met reproduksie verkry word. P word hoofsaaklik in been gestoor en voortdurend gemobiliseer om in die dier se wisselende behoeftes te voorsien. Tydens ‘n P-tekort verdwyn meer P uit die been as wat weer vasgelê word. Dit is ook belangrik dat nie net P nie, maar ook Ca en Mg uit die been verdwyn tydens ‘n tekort. Hierdie minerale word geresorbeer uit die been en nie net P alleen geabsorbeer nie. Dit is dus duidelik dat ‘n P-tekort ‘n kettingreaksie van ander voedingstekorte en metabolies steurnisse kan veroorsaak.

Vele studies het al bewys dat weidende herkouers ‘n verhoging in liggaamsmassa toename op P-aanvulling toon, maar slegs tydens die periode van die jaar wanneer liggaamsmassa toeneem. Anders gestel die respons is slegs positief wanneer die kwaliteit van die weiding, interme van RP en energie baie goed is. Resultate toon ook dat waar P as die enigste droë seisoen of swak kwaliteit weiding aanvulling toegedien word, dit die velies aan ligaamsmassa versnel omdat dit die dieetwanbalans vergroot. Die beste respons word dus in die somer met P-aanvulling verkry omdat somerweiding meestal voldoende proteïen en energie bevat en P die beperkende nutriënt vir prestasie is. Die verhoogde prestasie is dan ook veral die gevolg van verhoogde weidinginname. Die aanvulling van P in die winter moet dus gepaard gaan met veral RP-aanvulling, omdat winterweiding arm aan RP is.

‘n 500 kg droë koei benodig daagliks 8.8 kg DM met 7% RP, 7.4 MJ ME/kg DM en 0.15% P. Die DMI op tipiese winterweiding oorskry egter selde 1.7% van ligaamsmassa en sou dus in hierdie geval ongeveer 8.5 kg wees. Dit is dus duidelik dat veldkwaliteit gedurende die winter (3-5% RP en 0.06% P), wat DMI en RP betref selfs nie in droë koeie se voedingsbehoefte kan voldoen nie. In hierdie geval kan P dus nie alleen aangevul word nie omdat RP die eerste beperking is. Die RP-tekort moet dus allereers aangespreek word voordat enige ander aanvulling oorweeg word.

Dieselfde koei wat ‘n kalf soog benodig 9.9 kg DM met 9.7% RP, 8.6 MJ ME/kg DM en 0.24% P. Somerweiding teen ‘n DMI van 2.2% van liggaamsmassa kan dus vir kort periodes in die RP en energiebehoefte van lakterende diere voorsien, maar hier is dit krities dat P aangevul moet word omdat dit die eerste beperking is (slegs 0.12% P in somerweiding). Nou is dit ook baie duidelik dat lakterende koeie ‘n ernstige tekort aan hierdie voedingstowwe in die winter of op swak weiding sal ondervind en waar RP, energie en P dus aangevul moet word.
it is dus duidelik dat daar ‘n groter behoefte vir P in die somer of tydens laat dragtigheid en laktasie is. Dit is ook duidelik dat selfs somerweiding nie dan in die dier se P-behoefte kan voorsien nie Dit word aanbeveel dat droë beeste 6g P/dag ontvang, laat dragtige verse en koeie en jong groeiende diere 9g/dag en lakterende koeie 12g/dag. Hierdie aanbeveling kan aangepas word vir uiterste P-gebrekkige gebiede soos die Vryburg omgewing waar 16g P/dag aanbeveel word vir laat dragtige en lakterende koeie en 9 g P/dag vir die res van die jaar.

AANVULLING VAN SPOORMINERALE IS BELANGRIK

Afgesien van proteïen en energie is die inname en absorbsie van voldoende hoeveelhede spoorminerale nodig vir die behoud van ‘n kudde se fertiliteit en ook om te verseker dat diere se immuunrespons en ensiemfunksies optimaal funksioneer om siektes die hoof te bied en maksimaal te produseer en reproduseer.

Mirale-Status

Marginale spoorminerale tekorte is ‘n groter probleem as akute tekorte omdat kliniese simptome afwesig is. Alhoewel diere steeds produseer en reproduseer is dit teen sub-optimale vlakke en gaan wins verlore. Uit die figuur is dit duidelik dat eerstens immuniteit en ensiemfunksie afneem, waarna maksimale en laastens normale groei en vrugbaarheid afneem voordat kliniese tekortsimptome sigbaar is by diere waarvan die spoormineraalstatus aan die afneem is. Die gebalanseerde aanvulling van spoorminerale is belangrik en moet kundig geformuleer word as gevolg van die vele antagonistiese interaksies tussen minerale. Roumateriale en veral water kan hoë vlakke van een of meer antagonistiese minerale bevat wat uiteindelik diereproduksie benadeel. Deeglike oorweging moet geskenk word aan die bronne van spoorminerale wat gebruik word vir aanvulling aangesien daar groot verskille is in die opneembaarheid van die verskillende bronne, ongeag anorganies of organies.

Sink, koper, mangaan en selenium is die vier mees belangrike spoorminerale betrokke by funksies wat essensieel vir optimum reproduksie is. ‘n Tekort aan een of meer van hierdie spoorminerale lei tot laat-bronstigheid, stilhittes, verlaagde konsepsie, onvrugbaarheid, ‘n afname in fetale ontwikkeling, vroeë embriosterftes, aborsies, probleme tydens kawing en die terughou van plasentas by koeie. By bulle word swak spermkwaliteit, spermtelling en’n lae libido vanweë‘n kleiner skrotum-omtrek veroorsaak.
Nog ‘n faktor wat die vrugbaarheid van bulle beïnvloed is beensterkte en die vermoë om van plek tot plek te beweeg. Sink, koper en mangaan is nodig vir die ontwikkeling en instandhouding van beide die skelet en die hoef-integriteit.

Afgri Veevoere se PROFOS en PROFOS Konsentraat produkte bied die ideale gebalanseerde P-aanvulling wat behalwe P ook in die dier se daaglikse spoormineraalbehoeftes voorsien. Daarbenewens bevat PROFOS en PROFOS Konsentraat ondeskeidelik 17% en 34% RP om die nodige RP te verskaf sou die weiding RP laer as 8 % daal, soos soms die geval met ‘n mid-somer droogte.

Vir meer inligting, skryf aan [email protected].

Aanvullende Voeding in die Produksiefase Deel II

/in

Aanvullende Voeding in die Produksiefase

Deur Dr. Heinri Spangenberg – Direkteur: Tegniese Verkope AFGRI Veevoere

In teenstelling met onderhoudslekke wat slegs op winterveld of met swak kwaliteit ruvoer gebruik word en ten doel het om die dier te onderhou, word produksielekke vir verskillende produksiedoelwitte op ʼn verskeidenheid van veld- of ruvoertipes aangewend.

‘n Winsgewende alternatief tot voerkraalafronding is die korrekte aanwending van groen aangeplante-of natuurlike weiding vir groei en moontlike afronding van diere. Resultate met so ‘n stelsel is dikwels teleurstellend en daarom is dit belangrik om die dier se behoeftes en die weiding se beperkings met kundige bestuur en aanvullende voeding te versoen tot ‘n winsgewende praktyk.

Die voedingswaarde van natuurlike groen weidings is onvoldoende om in die voedingsbehoefte van jong groeiende diere te voorsien vir die doel van maksimale uitgroei en afronding. Produksielekke kan onder andere hier aangewend word om groenweidings maksimaal te benut deur jong groeiende diere ekonomies uit te groei en met die nodige aanpassing in die voedingstrategie ook af te rond. Soms is dit ook nodig om produksielekke vir lakterende koeie en ooie of jong groeiende diere op somer- of winterveld te voorsien, ten einde produksiedoelwitte te bereik. Produksielekke het dus ten doel om veral hoë kwaliteit verbyvloeiproteïen, energie, minerale en spoorminerale gebalanseerd te verskaf om weidingstekorte aan te vul ten opsigte van produksiedoelwitte.

WENKE EN DUIMREëLS VIR GROEI EN AFRONDING VAN BEESTE EN SKAPE OP GROENWEIDINGS

  • Goeie resultate kan slegs behaal word op goeie kwaliteit en kwantiteit groen aangeplante- of natuurlike weiding in die aktief-groeiende stadium. Kwaliteit en lengte van groeiseisoen van natuurlike weiding neem af van wes (soetveld) na oos (suurveld) oor SA. Dit impliseer dat beter prestasies met groei- en veral afronding op groen natuurlike weiding, in die soetveld areas van die land behaal sal word.
  • Afhangende van die streek en periode in die groeiseisoen is daar groot variasie in die voedingstof inhoud van natuurlike weiding, terwyl goed bemeste aangeplante weiding soos raaigras meer konstante en hoër voedingstofwaardes sal handhaaf. Normaalweg word 65-90% van die proteïen in groen weiding in die rumen afgebreek en is nie beskikbaar in die laer spysverteringskanaal nie. Sou die weiding wel in die proteïenbehoefte kon voorsien word ‘n groot hoeveelheid van hierdie proteïen in die rumen afgebreek, terwyl die jong groeiende dier ʼn groot behoefte aan verbyvloeiproteïen vir spiergroei benodig. AFGRI Veevoere formuleer produkte met spesiaal geprosesseerde grondstowwe om verbyvloeiproteïen te verhoog, ’n kombinasie van energiebronne wat rumenfunksie komplimenteer en weidinginname stimuleer en maklik opneembare minerale en spoorminerale vir optimale diereproduksie.
  • Navorsing toon dat verteerbaarheid en inname van weiding onderdruk word wanneer energie  slegs deur stysel (grane) aangevul word. Die beste bronne van energie om te verhoed dat weidinginname onderdruk word (substitusievoeding) is in volgorde suiker soos in melasse, sellulose en hemi-sellulose soos in semels en dan grane. Om substitusievoeding te voorkom moet die aanvulling reg geformuleer wees en verkieslik nie meer as 15-20% van daaglikse DM inname uitmaak nie. Monitor inname van aanvulling voortdurend.
  • Beperk die dier se selektiewe weigewoonte deur drukbeweiding, of deur drakrag dieselfde te hou maar kampe te verklein en troppe homogeen te hou. Beter resultate word op monokultuur weidings (aangeplante weiding) verkry omdat selektiewe weiding uitgeskakel word. In die geval van aangeplante weiding kan elektriese drade gebruik word vir strookbeweiding of om kampe te verklein.
  • Met die aankoop van kalwers vir veldafronding is die genetiese vermoë waarskynlik onbekend. Kruiskalwers sal weens basterweelde beter resultate lewer as suiwer rasse. Navorsing toon egter dat ’n goed aangepaste suiwer ras ook goed presteer.
  • Dit is egter belangrik dat kalwers en lammers veral met die oog op afronding nie te lig moet wees wanneer op groen weiding geplaas word nie.
  • Mediumraam kalwers moet verkieslik 230kg + weeg.
  • Grootraam kalwers moet verkieslik 275kg + weeg.
  • Vroegryp rasse sal ook makliker vanaf weiding afgerond kan word as laatryp tipes.
  • ʼn Goeie praktyk is om kalwers wat in die herfs gespeen is te oorwinter op spaarveld (“long weaners”) en ʼn goeie proteïenaanvulling met die oog op veldafronding in die opvolgende somer.
  • Lammers moet verkieslik 28kg + weeg.
  • Beeste – Gras moet verkieslik 15-20cm lank wees en vreet tot 10cm.

Skape –  Gras moet verkieslik 15cm lank wees en vreet tot 8cm.

Klawer moet verkieslik 8cm lank wees en vreet tot 5cm.

  • Diere moet met ʼn geskikte oorinplantaat geïnplanteer word.
  • Diere moet behandel wees teen eksterne- en interne parasiete en geïmmuniseer word teen siektes van die streek.

voerprogram

Vroeg in die groeiseisoen is die aanvulling van 6-9g P deur van ʼn fosfaatlek en spoorelemente gewoonlik voldoende en ook kostedoeltreffend omdat die kwaliteit en kwantiteit van die weiding nog onvoldoende is om hoë groei te handhaaf. Dit gee ook kans dat die diere aan die aanvulling gewoond raak.

2              Sodra die weiding toeneem in kwaliteit en kwantiteit en kalwers ±500g/dag en lammers ±150g/dag toeneem moet ʼn gebalanseerde proteïen (hoë verbyvloeiproteïen)-, energie-, mineraal-, spoormineraal-, vitamien- en ionofoor aanvulling verskaf word om die weiding doeltreffend te benut en ʼn hoë groeitempo te handhaaf.

3 & 4      Veldkwaliteit neem in hierdie periode af, terwyl meer energie en veral uit stysel nou belangrik is indien die diere op die veld afgerond wil word.

  • Diere kan in die winter of in die voerkraal of op die veld verder gevoer word met vetmestingsdiëte vermeng met voerkraalkonsentrate.
  • Hierdie voerprogram kan dus ook baie effektief vir “backgrounding” of “preconditioning” van kalwers op groenweidings gebruik word.

Vir meer inligting, skryf aan [email protected].